"Do PrZyJaŻnI"    Folgo myśli stroskanych , niebios darze złoty !
Pszeszyj my serce , proszę , żarzystymi groty .
Kogokolwiek twój boski promyczek doścignie ,
Prędzej mu wiek niżeli lotny dzionek mignie .
W twojch więzach swobodnych wszystko lubo duszy .
Twojej piękności starość leniwa nie ruszy .
Tobie miłość , oblókłsz w płoche barki pierze ,
Stateczność w nieskażonej zostawiła wierze :
I byłabyś roskoszą na świecie jedyną ,
Gdyby człowiek naturę zatrzymał niewiną .